මුස්ලිමුන් අද දෙමළ කතා කරන්නේ ඇයි ?

මුස්ලිම් ආගමට හැරුණු හින්දු තරුණයෙක්ගේ විවාහ උත්සවයක් 

භූගෝල විද්‍යාව යටතේ ඉගැන් වූ පාඩමක් වූයේ ‘‘කාන්තාරවාසීන්’’
යන්නය. මෙම කාන්තාරවාසීන් නම් අරාබින් (මුස්ලිම්* ප‍්‍රමුඛ
ඉස්ලාමිකයන්ය.

ගස්කොළන් නොවැවෙන මෙම පරිසරවාසීන් ආදියේ සිටම සතුන්
මරාගෙන කෑම, කොල්ල කෑම හා ආක‍්‍රමණය, වහල් සේවය
ගොඩබිම හා මුහුදු වෙළඳාම, අශ්වයන් හා ඔටුවන් ඇති කිරීම ආදිය
කළහ

.
7 වැනි සියවසේ දී පහළ වූ නබිනායකතුමා (අරාබියේ* ඉස්ලාමය
දේශනා කළ විට මුළු අරාබිකරයේ ගෝත‍්‍ර සියල්ල (සත්ව පාලන -
එඩේර ගෝත‍්‍ර) ආගම යට‍තේ එක්සත් වූහ. එක්සත් වූ මෙම
ඉස්ලාමිකයන් යුධ දක්‍ෂයන් හා කොල්ලකරුවන් වීම නිසා කුරාණය
ඊට ප‍්‍රබලව අනුබල දීම නිසාත්, හාත්පස ලෝකය ආක‍්‍රමණය
කරන්නට හා කොල්ලකන්නට වූහ.

මැද පෙරදිග අරාබි - ඉස්ලාම් බලය ව්‍යාප්ත වූ පසු යුරෝපයේ
තුර්කියට හා 10 සියවසේ දී ඉන්දියාවේ වයඹ දිගට ද පැතිරුණහ
මුළු මහත් භාරතයම මුස්ලිම් ආධිපත්‍යයට (දිල්ලි සුල්තාන්) යටත් වී
12 වන විට අලා - උද්දීන් - ඛල්ජි විසින් චෝල, පාණ්ඩ්‍ය හා කේරළ
දේශයන් දක්වා තම ආධිපත්‍යය පැතිරුව ද ලංකාව කරා එම ආක‍්‍රමණ
ඒම සිදු නොවීය.

අරාබි ආගම වූ ඉස්ලාමය වැදගත් සියළු දෙනා අරාබි ජාතිකත්වය වන
‘මුස්ලිම්’’ යන්න භාවිතා කළහ. ඊට පළමුව අරාබියේ විසූ අය
පමණක් අරාබි වූහ. මුස්ලිම් යනුවෙන් ජාතිකත්වයක් නොවූහ.
මුස්ලිම්වරු මෙරට වෙළඳ විදේශිකයන් ලෙසටය. අනුරාධපුර යුගයේ
පටන් අරාබි වෙළඳුන් ලංකාවේ වෙළඳ කටයුතු කළ ද ඔවුහු පූර්ණ
විදේශික වෙළඳුන් ලෙස මාතොට, යාපා පටුන, ගෝකණ්ණ, මද්ද
කලාපය (මඩකලපුව), හම්බන්තොට යන ප‍්‍රධාන වරායන් ආශ‍්‍රිතව
තාවකාලිකව නැවතී සිටියහ. ඔවුනගේ අඹු දරුවන් අරාබියේ වූහ. අප
නිරිත දිග තෙත් කලාපයේ කෝට්ටේ අගනුවර කර ගැනීම සමග
කුරුඳු, ගම්මිරිස්, පුවක්, පොල්තෙල් ආදී වෙළඳ ද්‍රව්‍ය වැදගත් විය.

ගාල්ල, බේරුවල, කොළඹ, මීගමුව, හලාවත ආදී අළුත් වරාය
ජනාවාසයන් ද බිහි විය. මෙරට වරායන්හි වූයේ දකුණු ඉන්දියානු
දෙමළ වෙළඳුන් නොව මුස්ලිම් වෙළඳුන්ය. ‘‘සැමොරින්’’ ඔවුනගේ
නායකයා විය. මෙකල වෙළඳාම් කිරීමට තුවක්කුව අවශ්‍ය වූයේ
තුවක්කු ඇති පෘතුගීසීන් ද මෙම කලාපයේ වෙළඳාම අවතීර්ණ වූ
නිසාය.

මුස්ලිම්වරු සිංහල රජුන්ගේ සරණ පැතීම :-

පළමුවෙන් පෘතුගීසීන් සමගත්, දෙවනුව ලන්දේසීන් සමගත් ගැටීමට
මෙරට සිටි මුස්ලිම් වෙළඳුන්ට සිදු විය. ඊට හේතුව නම් පෘතුගීසීන් හා
ලන්දේසීන් හුදෙක් වෙළඳාමට ලංකාවට එ්ම හා මුස්ලිම් වෙළඳුන්
වෙළඳාමේ යෙදී සිටි වරායන් ආශ‍්‍රිතව වෙරළබඩ ඔවුනේග
ආධිපත්‍යය ද පිහිටු වී නිසාය. 16 වැනි සියවස අග දී I විමලධර්මසූරිය
රජුනගෙන් ඇරඹුනු උඩරට රාජ්‍යයත්වය තුළ සිංහල රජු බලවත් හා
ආරක්‍ෂිත පාලකයෙක් විය. පළමුව පෘතුගීසීන්ගෙනුත්, පසුව
ලන්දේසීන්ගෙනුත් සිදු වූ අතරවයන් නිසා උඩරට රජු වෙත සරණ පතා
ගිය මුස්ලිම්වරුන්ට රජු විසින් සරණ සපයන ලදි. යුධ කටයුතුවල දක්‍ෂ
අයට රජුගේ හමුදාවල සේවය ලැබුණි. සෙසු අය ගොවිතැන් බත්
කරගෙන ගමෙහි ජීවත් වීමේ ප‍්‍රතිඥාව පිට පදිංචි කරන ලද අතර,
උඩරැටියන්ට අවශ්‍ය රෙදිපිළි, ලූණු, ගම්මිරිස් හා කරවල ආදිය
වෙළඳාම් කිරීමට ද අවස්ථාව ලබා දුනි. උඩරට රජුගේ ජා හමුදාව හා
මැලේ හමුදාව මෙසේ සකස්වින. මේ සියළු දෙනා 1815 දී ඉංග‍්‍රීසීන්
විසින් මුළු රට අත්පත් කර ගැනීමට ප‍්‍රථම සිංහල කතා කරමින් සිංහල
ජන ජීවිතයට අන්තර් ග‍්‍රහණය වී සෙනරත් රජු විසින් තමා වෙත පලා
ආ මුස්ලිම් වෙළඳුන් 400 ක් නැගෙනහිර පළාතෙහි පදිංචි කරවන
ලද්දේ ද උඩරට පදිංචි කර වූ කොන්දේසි මතමය.

එම කොන්දේසි නම්,

01. මෙම අය සිංහල කතා කරන්නන් වී සිංහල ස්ත‍්‍රීන් හා විවාහ විය
යුතුය.

02. මෙරට නිෂ්පාදන රටාව වන ගොඩමට ගොවිතැන් වවාගෙන කෑ
යුතුය.

03. ඔවුන්ට උපදින දරුවන් මෙරට සංස්කෘතියට අනුව ඇතිදැඩි කළ
යුතුය.

එබැවින් වර්තමානයේ සිටින දෙමළ කතා කරන මුස්ලිමුන් කිසිම
අයුරකින් උඩරට රජු විසින් රට තුළ පදිංචි කර වූ අය නොවේ. ඉහත
කී මුස්ලිම්වරු ඉහත කොන්දේසිවලට යටත් ඔවුන් සිංහල කතා කරන
බුද්ධාගම වැළඳ ගත් සිංහලයන් බවට පත්විය.

මුස්ලිමුන් අද දෙමළ කතා කරන්නේ ඇයි ?

1832 කෝල්බෲක් කොමිසමේ වාර්තාවට අනුව දැකිය හැක්කේ
කැප්ටන් ස්නයිඩර් (පසුව මේජර්* විසින් කොමිසම හමුවට ඉදිරිපත්
කරන ලද සන්දේශයයි. එකී කියැවෙන පරිදි 1820 පටන් ඔහු
පළමුව කොළඹ - නුවර පාර ලකුණු කිරීමටත් ඉන්පසු පාර සෑදීමටත්
මුල් වූ ප‍්‍රධාන ඉංජිනේරුවෙකි. යුද හමුදා ඉංජිනේරුවරයෙකු ව ඔහු
තම අත්දැකීම් විස්තර කරයි. උඩරැටියන් පාරේ කුලී වැඩ කිරීමට
අකමැති වූයේ ඔවුන්ගේ ඉඩම් කොල්ල කා එමෙන්ම 1818 දී එ්වා
ගිනි තබා විනාශ කරන ලද ඉංග‍්‍රීසි පාලකයන් යටතේ වැඩ කිරීමට
ඇති අකමැත්ත නිසාත්, සිංහලයන් ඉතා පෞඪ ජාතියක් වූ නිසාත්ය.
එබැවින් චෝල, පාණ්ඩ්‍ය, කෝරළ යන දකුණු ඉන්දියානු රටවලින්
කුලීකරුවන් ‘‘දක්කාගෙන’’ ආහ මදී පාඩුවට ඕර්මුස්, එ්ඞ්න්,
යේමන්, මලක්කා, ජාවා යන රටවලින් විවිධ භාෂා කත කරන
ඉස්ලාම් ආගමිකයන් ද (මුස්ලිම්) ගෙන ආහ. පාරේ කුලී වැඩ කිරීමේ
පහසුව තකා මෙම විවිධ ඉස්ලාමිකයන් ද, ස්නයිඩර් හැඳින් වූ පාරේ
භාෂාව වූ ‘‘දෙමළ බස’’ කතා කිරීමට පුරුදු වූ සැටි කැප්ටන් ස්නයිඩර්
විස්තර කර ඇත. මේ ඔහුගේ පාලනය යටතේ පාර ඉදි කිරීමේ
කම්කරුවන් තුළ සිදු වූ සමාජ වෙනසකි.

මෙසේ දෙමළ බස කතා කරන මුස්ලිමුන් යනු පාරේ වැඩට ඉංග‍්‍රීසීන්
විසින් ගෙනා කුලීකරුවන්ගෙන් පැවතෙන අය වෙති. මහා මාර්ග හා
මුස්ලිමුන් පාරවල් ඇති වීම සමග සිංහල මිනිසුන් ගොවිතැන්
ක‍්‍රමයෙන් ඉවත් වූහ. ගමෙන් ඉවත් වී පාරවල් අයින පදිංචියට ආහ.
පාරවල් එකතු වන මංසන්ධිවල නගර ඇති විය. සිල්ලර කඩ හා
කෝපි කඩ ඇති වුණි.

මේ අතරතුර 1832 දී කෝල්බෲක් නිර්දේශයක් වුනේ සිංහල
නොවන ජන කොටස් මෙරට තුළ ඇති කර වර්ධනය වන්නට
හැරීමය. සමාජය බෙදීම ඔහුගේ අරමුණ විය. මේ අධිරාජ්‍ය
ප‍්‍රතිපත්තියයි.

අවුරුදු 15 ගිවිසුම් මත (කුලී වැඩ කොන්ත‍්‍රාත්* මහා පරිමාණයෙන්
1820 දී ගෙන ආ පළමු කුලීකරුවන් පිරිස 1835 දී සේවය අවසන්
කර (විශ‍්‍රාම ගන්වා) ආපසු තම රටට යැවීම ගිවිසුමේ සඳහන් වුව ද
එය වෙනස් කර කෝල්බෲක් නිර්දේශ 1833 පටන් ක‍්‍රියාත්මක වූහ.
පළමු වැනි දෙමළ කම්කරු පිරිස් උතුරේ යාපනය අර්ධ ද්වීපයේ දී
මුස්ලිම් කම්කරු පිරිස නැගෙනහිර පළාතේ පදිංචි කරවන ලදි. දැන්
මෙම අළුත් පිරිස් දෙක බි‍්‍රතාන්‍ය අධිරාජ්‍යයේ යටත් වැසියන් වූහ.
සිංහලයින් ද අධිරාජ්‍යයේ යටත් වැසියන් වූ නිසා රට තුළ දෙමල හා
මුස්ලිම් යන අධිරාජ්‍ය යටත්ාවසී වර්ග දෙකක් ද 1835 සිට ඇරඹුණි.
එබැවින් මුස්ලිම්වරුන් සහ දෙමළ ජනතාව 1835 දී බි‍්‍රතාන්‍යය
අධිරාජ්‍යය විසින් මෙරට ඇති කරන ලදි. මහා මාර්ග හා මුස්ලිම්
වෙළඳ කටයුතු ලංකාව නැමැති සරුසාරවත් රට තුළ නිදහසේ ගමන්
කිරීමට හා වෙළඳාම් කිරීමට මෙසේ පදිංචි කරවන ලද විශ‍්‍රාමික
මුස්ලිමුන්ට හැකි විය.

මේ වනවිට රට පුරා පාරවල ඉදිවෙමින් පැවතුණි. වෙළඳාම පමණක්
හුරුපුරුදු වූ ගොවිතැන් නොදත් මුස්ලිම් මාර්ග කම්කරුවන්ගේ ඊළග
පරම්පරාව 1850 පමණ වනවිට රට තුළ සංචාරක වෙළඳුන් වූහ.
පොට්ටනිය හිස තබා ගත් සංචාරක මුස්ලිම් වෙළඳුන් ගැන ගැමි
කතාන්තර බහුලය. ‘‘සයිබු නානා’’ රෙදි වෙළෙන්ඳා සම්බන්ධ කතා
පන්තිය මෙය මුස්ලිම් ක‍්‍රියාකාරීත්වය විදහා දක්වන කැටපතකි.
කපටිකම් හා වංචාව ඔවුන්ගේ ලාභ ලැබීමේ මූල ධර්ම විය.
පාරවල් හොඳින් සෑදී තිබූ 19 වන සියවස අවසන් වන විට
මංසන්ධිවල ‘‘තම්බි කඩ’’ ඇතිවීම ද සිදුවිය. ඔවුහු ගැමියන්ට ණයට
මුදල් දීමත් ණයට බඩු ලබාදීමත් කර ගණන් වැඩියෙන් ලියා අධික
ලාභ ලැබූහ. සංචාරක මුස්ලිම් පොට්ටනිකාරයා හා තම්බි කඩය හිමි
තම්බි මුදලාලි 20 වන සියවස ඇරඹෙන විට ලංකාව පුරා පැතිරී
සිටියහ.

පසුගිය අවුරුදු 10 - 20 අතර කාලයේ දී මෙම තම්බි
සංචාරක වෙළඳුන් අප සමාජයේ දැකිය හැකි වූ අතර, අදටත්
‘‘බොම්බයි මොටයි’’ කරුවන් අප සමාජයේ සංචාරක වෙළඳුන් ලෙස
මෙම මුස්ලිම්වරු ක‍්‍රියාත්මක වේ.

මුස්ලිම්වරු ව්‍යාජ ඉතිහාසයක් ගොඩනැගීම මින් වසර 20 ට පමණ
පෙර ඉතිහාසය මහාචාර්යවරියක ලක්‍ෂ 12 ක් ගෙවා ලංකාවේ ව්‍යාජ
මුස්ලිම් ඉතිහාස ග‍්‍රන්ථයක් ලියවා පළ කර තිබුණි.

එහි කියැවෙන අයුරු ලංකවේ මුස්ලිම් ජනාවාස අවුරුදු 1,000 ක්
පැරණිය. එනම්, ක‍්‍රි. ව. නවසිය ගණන් දක්වාය. මේ සැස්නි
මොහොමඞ් විසින් වයඹ දිග ඉන්දියාවේ කාබුල් ප‍්‍රේදශය ආක‍්‍රමනය
කර සැස්නියේ මුස්ලිම් පාලනයක් පිහිට වූ ආදිම වකවානුවයි. මේ
ආක‍්‍රමනය ලංකාවට ද ව්‍යාජ ලෙස සම්බන්ධ කර දැක්වීම එම
ග‍්‍රන්ථයේ ඇතුළත්ය. ප‍්‍රධාන වරායන් ආශ‍්‍රිතව අරාබි වෙළඳුන් තම
සුපුරුදු විදේශ වෙළඳ තත්ත්වයන් තාවකාලිකව නතර වී වෙළඳ
කටයුතු කරගනෙ යාම පමණක් මෙකල සිදු විය. සෙනරත් රජු විසින්
මඩකලපුව අසළ පදිංචි කර වූ මුස්ලිමුන් 400 සිංහල කාන්තාවන් හා
විවාහ වීමෙන් වත්මන් මුස්ලිමුන් ඇති විය යන අද මුස්ලිම්
දේශපාලනඥයන්ගේ කියුම ද අමූලික බොරුවකි.

ඊළාම්වාදීන් මෙන්ම තම ආක‍්‍රමණ ප‍්‍රතිපත්තිය ව්‍යාජ ඉතිහාසයක්
තුළින් සනාථ කිරීමට අද මුස්ලිම් ආක‍්‍රමණිකයන් උත්සාහ ගනිති.
නමුත් සැබෑ ඉතිහාසය විසින් දක්වන්නේ 19 සියවස අග රටතුළ ඇති
වූ මාර්ග පද්ධතිය සමගින් මුස්ලිම් වෙළඳ කටයුතු රට පුරා පැතිරුන
බවය.

එබැවින් මුස්ලිම්වරුන්ට, මෙම රට තුළ කිසිඳු අයිතියක්
නොමැත. -

උපුටා ගැනීම - ආචාර්ය සූරිය ගුණසේකර. හෙළ ගුප්ත ඖෂධවේදී

ඔබටම මෙය කියවීමෙන් වැටහෙනු ඇත සත්‍ය ....මේ සත්‍ය අනෙකුත් නොදන්නා අයටද ලබා දෙන්න

අවදිවව් සිහළුනේ.... අවදිවව් නොනිදා
කප් සුවහස් කල් වොරැඳි තුන් සිංහලේ
රකින්නට සිත අවි දරා
රකින්නට අත වෙර දරා
අවදිවව් සිහළුනේ.... අවදිවව් නොනිදා
http://www.facebook.com/wakandehatana